Thursday, January 26, 2012

El caminante del smog


¡Guau! ¡Estoy fascinad@ con el buen hacer de Printcolor.es!
Y para muestra un botón: El autor de "El caminante del smog" Pablo Cruz con su libro en las manos! Ojalá próximamente lo podamos adquirir en cualquier librería, bajo mi punto de vista es la historia de un ciudadano del mundo, del espacio, de un ser a la ver romántico y escéptico; que nos deja, nos enseña, nos guía por sus idas y venidas, sus pasiones, esperanzas y dramas.

En su blog casa de citas podéis encontrarlo ;)

Monday, January 23, 2012

La vida es el camino

La vida es el camino, me lo dijo una gran amiga.
¿Tiene un final? no creo, luego de estar en la tierra empezamos a volar.
Unos antes, más jóvenes, otros más mayores.
Todos aquellos que ya volaron nos están apoyando.
Son nuestros ángeles y nos mandan sus recuerdos.
No hay anhelo sino nostalgia por el tiempo y el espacio que ahora nos separa.

Sunday, January 08, 2012

Sólo un te quiero

Era una tarde de enero
la que quedó en mi recuerdo,
era una tarde de invierno
en la que el mundo se hizo eterno,
desde allí todo era yermo,
desde entonces que no duermo,
desde allí que muero.
Estaba en las orillas del Duero,
cuando cayó el aguacero,
cuando se hizo en mi el agujero
cuando con un nuevo gesto
te fuiste sin decir te quiero.

Desde entonces que tengo miedo
desde allí que sólo espero,
desde entonces sólo pienso
¿por qué no oyes mi lamento?
Podrías volver con el viento.
Podrías marcharte corriendo,
o podrías estar sintiendo
que querrías haber vuelto,
en ese preciso momento
y decir con sentimiento:
- Más ya no miento,
lo siento,
ya no te quiero.

6/11/99

Poesía


Entre búsquedas y encuentros,
entre sueños y recuerdos.
En un campo floreciente,
bajo un sol creciente.

Entre búsquedas y encuentros,
entre sueños y recuerdos.
En un lugar diferente,
o cualquier fenómeno ocurrente.

En difícil búsqueda de vencer,
fácil encuentro de perder.
En el sueño de poder volar,
el infantil recuerdo de saltar.

Pero entre búsquedas y encuentros,
entre sueños y recuerdos,
con caña e hilo,
en un mar tranquilo.

En trabajada búsqueda de triunfar,
la vas a poder encontrar;
sueño inalcanzable, ¿en qué te convertirás?
en un recuerdo más.
Cuando estoy contigo,
hay algo que necesito,
necesito probar tu aliento,
hacer vida del pensamiento.

Busco tus labios extraviados,
para que encuentren mi deseo
y así, que se fundan en beso
mi alimento no me has dado.

Defraudada me tengo,
me pesa, pues yo quiero,
pero no lo entiendo,
nunca llego, no puedo.

¡Oh! Escucha mi lamento,
haz que llegue el momento,
sal al encuentro.

Acaba con mi desdicha
transportándome al cielo,
pues yo así lo quiero.

Y aquí me planteo,
¿tú no lo deseas?
pues porqué no me besas.

Tienes que saber,
que me has defraudado,
con la esperanza que había depositado
y tan sólo puedes arregrarlo
dándome lo anhelado.

Pero que sea el mejor de los anhelos,
y que nos lleve al cielo.
¿Y por qué? porque te quiero.

Y no quiero,
que eso,
sólo un beso
destruya un amor,
para mi duradero.

12/04/99

Saturday, January 07, 2012

CONFESIÓN

Quiero que sepáis, amigas mías,
que os recordaré con melancolía
y que tendré recuerdos de alegría.

Os lo tengo que decir
porque estoy cansada de sufrir,
harta de mentir,
de no poder dormir.

Y ¡sí! tengo ganas de vivir
y porque no, de sentir,
en fin, de vivir.

No sé porqué, pero así ha sido
ahora seguiré el otro camino
el que siempre he tenido,
pero nunca he seguido.

Lo he intentado
a vuestro lado
pero no lo he logrado.

Quiero apreciaros,
no quiero odiaros;
quiero gustaros
no disgustaros.

¿Qué haré?
- No lo sé.
Esto es lo que me gustaría hacer
pero a mis miedos no puedo vencer.

14/05/98
Desde el primer día,
siempre explotada
con mucha demasía
completamente utilizada.

Y ellas sin reparo
y con todo descaro.
Realmente humillada
decididamente desolada.

Así es como me siento
en este preciso momento.
Yo sé que estás
en el vacío sin fin,
pero si no confías
en mi, no te lo puedo decir.
Es muy triste ver
como te ahogas
y que tú misma aprietas la soga,
si no me dejas que te coja,
la amistad está rota,
y no precisamente por mi
si no por ti,
porque no has sido capaz
de apoyar la amistad
cuando la necesitabas de verdad.

Nosotras te queremos ayudar,
te lo vamos a demostrar,
pero no tienes que seguir mal,
y seguir como siempre has,
como si nada hubiera pasado
porque eso ya ha pasado,
y si lo recuerdas, y frotas,
no se borra,
y duele, y hace que perdamos
fuerzas, y entonces olvidamos
a conciencia el caso
porque has hecho daño,
y no has parado,
y no lo has arreglado.
Se escucha un canto
se siente una melodía,
pasa un nuevo día
nace un nuevo llanto.

No son palabras perversas,
prueba a la inversa.

Depende del ánimo
escoger el camino.

¿Existirá un sino,
marcado por el destino?

De qué trata el humor
más que de una sensación,
es ello una maldición,
¿o es hacer caso a un rumor?

Parece haber cosas estables
que luego resultan incontestables.

26/08/98
No tiene mérito
el que sabe copiar
si no el que sabe imaginar
y a su vez, crear.

Mas aunque parezca oro
puede ser chatarra
y brillar sin chispa
y esconder su nobleza.
Pues quien escribe sin
sentido no entiende palabra
pero piensa al contrario.
Que iluso y mezquino,
que aburrido y arrogante
tanto y tan poco
imagen y realidad
sueño... seguro que sí lo es.
¿Puede ser?

Poesia a la mar

Amb les ones
sempre arribes
a tocar l'arena.

Mar salada
que estàs enfadada?

Perquè només
veig les escumes
que deixes
darrere el vent.

Que com un torrent
arriben fins a mi
amb aquest corrent
que fas? un camí?

4rt ESO

Thursday, January 05, 2012

Nostalgia

Cuando miro hacia atrás
sólo te encuentro a ti,
y ahora que estoy aquí
no te veo jamás.

Te echo de menos
y recordarte es peor,
aquellos años plenos
ahora no son amor.

Amor de amistad,
amor de estabilidad,
con sinceridad
de felicidad.

Niña de mis ojos,
¿dónde estás?

Dónde estáis días felices
os habéis marchado
dejando cicatrices
que han manchado.

No pretendo que nadie lo entienda

No pretendo que nadie lo entienda
ni que alguien me comprenda.

Encabezamiento de mi pensamiento
pero que también es sentimiento.

Si lo quieres vivir
sólo tienes que sentir,
pero no pienses en mi
sólo hazlo en ti.

Pues cada uno lo ve
según lo que es,
esta es la explicación
a la finalización.
Voy a tener que dejar
ya de soñar
me acecha el despertar
con él no me quiero enfrentar.

Dulce soñar,
¿te convertirás en realidad?
me aterra la verdad.

15/07/98

Campos de España

Todo es monótono
desde el silencio, el alboroto.
A lo lejos montañas,
te haces larga España.

Restos de civilización,
no me des la razón,
pronto esto acabará
y de nuevo empezará.

El cielo está anaranjado
y sigue encapotado,
ya pasó la meseta, el llano
ahora de árboles está lleno.

No se ve ni un alma
de ahí: España callada.
Pronto habrá una parada,
pero seguirá habiendo calma.

De campo rodeados
un cielo encapotado,
un mar de olivos
y no por ello olvido.

Es un viaje interminable,
un paisaje invariable,
ya comprendo a Machado
ya te veo España callada.

Atardecer que has llegado
de amarillo todo lo has llenado
y te reflejas en la hierba
pensando en la tierra yerma.

Va cambiando lo pasado
y con ello el ganado
se nota que ha llovido
y se ven pasar los ríos.

Hay vacas blancas, ¿extrañas?
Es una raza extremeña,
son de aquí de España,
una más de sus señas.

Publicar entradaDe un viaje en tren a La Pesga

Wednesday, January 04, 2012

La vida es sueño
y por lo tanto
de ella no eres dueño,
¡aguanta tu llanto!

Los baches del camino
no te impiden llegar
al hogar, al sino.

Así que continúa,
la vida es dura,
no por ello te pares
no permitas que te ganen.

Lucha por conseguirlo,
vuela como el mirlo,
tienes que vivirlo,
pero... ¿dirigirlo?

7/12/98
Muchos males
están en los problemas existenciales
a veces te invitan
a la vida
otras de suicida,
¡menuda tontería!
¡qué males
tan existenciales!

18/07/98

Tuesday, January 03, 2012

Me gustaría poder pensar
que podré estar junto a ti
pero sólo consigo soñar.

Soñar y pensar
pensar y soñar
¿qué más dará?
¿si nunca se podrá hacer realidad?

HOME, MAR I TERRA

- Per què l'home malfereix
a la terra i a la mar?
- No les pot amar?

Mar:
Ja sé que la construcció
tan simple, d'un port
et produeix una passa de mort,
et fa una succió.

Com tantes coses
fosques, horroroses
que fan els homes.

Succió maleïda,
destorbes la pau aconseguida
que a un principi tenia,
abans de la nostra vida.

Terra:
Siguis forta, terra,
guanya tu la guerra,
no permeteixis una victòria
i segueix fent història.

No et deixis superar
per les anomenades
injustament, persones.

Continua sent fèrtil
no et facis dèbil,
no hi comfiïs
amb l'home imbècil.

Home:
Amb la teva atrocitat
acabes la vitalitat
del teu planeta:
l'advertència està feta.

Hem produeixes por,
hem fas mal al cor,
m'introdueixes temor.

Prompte no podràs encobrir
el que estàs destruint,
amb el que t'estàs convertint,
començat a penedir.